Kort geleden vroeg ik bij een workshop met vrouwen met langdurig overgewicht:

“Wat denk of voel je bij het woord ‘acceptatie’?”

Ik schrok wel van sommige antwoorden:

NEE!…dan word ik dus weer zwaarder… Schaamte…verdriet…onmacht…frustratie…

Hoe is dat bij jou? Wat komt er bij jou op bij het woord acceptatie?

Ook in mijn praktijk heb ik heel vaak gehoord:

Hoe kan ik mezelf nu accepteren met dit lijf? Als ik 10 kg kwijt ben, dan misschien, maar nu (nog) niet!

Tja, als ik mezelf ga accepteren, dan kom ik nergens, dan blijf ik zo dik

Ik ben bang, dat als ik mezelf accepteer, dat ik dan niet gemotiveerd ben om door te gaan en mijn doel te bereiken

Herken je dat?

Maar het probleem is, dat als je zo denkt, zet je jezelf helemaal vast.

Je draait in kringetjes, want als je eerlijk bent…accepteerde je jezelf wel toen je 10 kg lichter was? Had je helemaal vrede met jezelf toe je nog slanker was?

Je zet jezelf ook vast omdat je in gevecht bent met jezelf. Die negatieve oordelen en gevoelens geven stress in je systeem. Je lichaam blijft in de overlevingsmodus en je maakt het jezelf onmogelijk om af te vallen.

Als je jezelf niet accepteert, sta je met je rug naar je doel. Je bent aan het vechten en je aandacht en je energie gaan naar wat je NIET wilt, waardoor je je niet kunt richten op wat je WEL wilt.

Weet je wat nu zo raar is?

Dit probleem heeft helemaal niets met acceptatie te maken, maar is eigenlijk één grote spraakverwarring. Want als je zo denkt, dat doe je alsof accepteren hetzelfde is als het wel goed vinden. Maar dat is niet waar! Het wel goed vinden is ook een oordeel. Het is weliswaar een positief oordeel, maar je bent nog steeds aan het oordelen. En niet aan het accepteren. Want accepteren is oordeel-loos.

Een feit is een feit.

Alles wat je hier en nu waarneemt is een feit. Regen is regen. En geen slecht weer, dat wordt het pas als jij er een labeltje aan hangt. Voor zonnig weer geldt dat net zo. Zonneschijn is zonneschijn. Punt.

Regen is, Zon is. De geluiden van je buren zijn. De file is. Je lichaam is. Jij bent.

Hoe kun je nu weer loskomen?

Om los te komen kun je jezelf gaan trainen in het opmerken van feiten, zonder er iets van te vinden. Of op z’n minst ervan bewust te zijn dat je er iets van aan het vinden bent. Want zodra je bewust bent van het verschil tussen feit en mening, heb je ook de mogelijkheid om de mening los te laten of te veranderen als je merkt dat je jezelf blokkeert.

Een voorbeeld:

Stel je voor dat je van plan bent om een dagje met je kinderen of kleinkinderen naar een grote speeltuin te gaan. Alles wat je nodig hebt zo’n dag staat al in de hal. En net op het moment dat je de deur uit wilt gaan begint het te regenen. En niet zo’n beetje… En als je naar de weersverwachting kijkt, zal de zon nog wel even op zich laten wachten.

Hoe ga je er dan mee om?

  1. Natuurlijk baal je
  2. Je beseft dat dat balen te maken heeft met jouw oordeel dat regen slecht weer is. En dat je aandacht dus gaat naar wat je NIET wilt. En dat als je hier blijft hangen, dat je dan je dag verpest.
  3. Dan kun je gaan kijken naar de feiten. Het regent. Punt.
  4. Dan kun je je omdraaien van richten op de regen naar richten op je doel: een gezellige dag met elkaar.
  5. Dan pak je iets te spelen uit de kast of een leuk boek en maak je een gezellige dag, binnen.

Dus dit is de acceptatie-strategie in 5 stappen:

  1. Ervaar je emotie
  2. Word je bewust van je oordeel
  3. Kijk naar de feiten
  4. Herinner je doel
  5. Zet de volgende stap in de richting van je doel

Ik ben heel benieuwd:

Hoe makkelijk of moeilijk accepteer jij jezelf?

Geef jezelf een acceptatiecijfer op een schaal van 1 tot 10, waarbij
1 betekent: ik accepteer mezelf niet zoals ik ben
10 betekent: ik accepteer mezelf volledig

Omdat ik je heel graag wil helpen naar meer zelf-acceptatie en meer levensgeluk, onafhankelijk van je gewicht op dit moment, heb ik een cadeautje voor je:

Je krijgt van mij een korte acceptatie-meditatie, als dank voor je reactie hieronder in het reactieveld!